به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در سال های اخیر، محققین کشف کرده اند که تریلیون ها باکتری در مجرای گوارشی ساکن هستند که اثر زیادی روی سلامت و بیماری انسان دارند. اما اثر برخی از این میکروارگانیسم ها مانند یوکاریوت های تک سلولی مانند پروتوزوآها کمتر شناسایی شده است. اگرچه برخی از گونه پروتوزوآ که بخشی از سلسه پروتیست ها هستند منجر به بیماری هایی مانند مالاریا و لشمانیا می شوند اما پروتوزوآهایی که عموما در روده زندگی می کنند معمولا بی ضرر هستند.

در مطالعه ای که بوسیله دانا پیلوت و همکارانش روی مکانیسم های التهابی دخیل در کولیت جوندگان انجام دادند دریافتند که برخی از موش ها بیشتر به این بیماری مستعد هستند که این بدین دلیل است که پیش از این روده آن ها به پروتوزوآیی به نام تری­کوموناس موریس آلوده شده است. این انگل معمولا در روده موش وجود دارد و حضور آن موجب افزایش سطح سلول های T پیش التهابی و سیتوکین ها در مجرای گوارشی جانور میزبان می شود. این فاکتورهای التهابی ممکن است بافت روده را مستعد التهاب و در نتیجه کولیت سازند. این محققین نشان داده اند در حالی که انگل تری­کوموناس موریس روده را مستعد کولیت و سرطان کولورکتال می کند، یک پاسخ ایمنی را نیز القا می کند که موش را در برابر عفونت سالمونلا محافظت می کند. این می تواند دلیل این باشد که چرا برخی از جانوران به خوبی تری­کوموناس موریسی که در روده شان زندگی می کند را تحمل می کنند. این مطالعه نشان می دهد که درک بهتر برهمکنش های بین میزبان و پروتوزوآهای موجود در مجرای گوارشی امری ضروری است.

پایان مطلب/